In 2016 ben ik als orthopedagoog in de geestelijke gezondheidszorg voor kind en jeugd (Kind en Jeugd GGZ) gaan werken, waar ik mij voornamelijk richtte op het onderzoeken (diagnostisch onderzoek doen) van klachten van kinderen en jongeren op het gebied van autisme, ADHD, angsten, stemmingsproblemen en trauma gerelateerde klachten om deze vervolgens te behandelen, waarbij ouders vaak ook mee werden genomen in de behandeling.

Vanaf het eerste uur vond ik dit een prachtige baan. Dit kon ook bijna niet anders, aangezien ik als klein meisje al aan mijn vader vertelde dat ik psycholoog wilde worden. Toch had ik al vrij snel het gevoel dat deze vaak cognitieve benadering en manier van werken, sommige kinderen en jongeren geen recht deed. Toen kon ik dit gevoel nog niet echt concreet maken, maar na mijn burn-out in 2019 begrepen ik ineens waarom. Voor zover ik me kan herinneren, heb ik altijd al de behoefte gevoeld om naar verhalen van andere mensen te luisteren en te helpen bij persoonlijke problemen. Waarschijnlijk heeft dit ook te maken met mijn eigen rugzakje, die door de jaren heen aardig gevuld raakte met bagage.

Als ik nu terug kijk, was ik een open en intuïtief kind die het liefst de hele dag in contact was met andere kinderen en mensen. Ook was ik erg gevoelig, waarbij ik het soms lastig vond om op de juiste manier aansluiting te vinden in mijn omgeving. Dit heeft er toe geleid dat ik me door de jaren heen steeds meer ging aanpassen en me zo ging gedragen als waar van ik dacht dat het ‘normaal’ was.

Dit leidde zichtbaar en onzichtbaar, bewust en onbewust tot verschillende klachten, die ik jarenlang met me mee sleepte.Toen ik eind 2019 burn-out raakte, kwam het bewustzijnsproces hierover ineens in een stroomversnelling. Ik kwam er achter dat ik emoties vaak intenser beleefde dan een gemiddeld ander persoon en dat ik gevoelens en sferen van andere mensen gemakkelijk oppikte en hier soms ook last van had. Na hier meer over te hebben uitgezocht online, kwam ik erachter dat ik mezelf enorm herkende in het ‘hoog sensitief’ of ‘hoog gevoelig’ zijn. Als kind heb ik me een periode erg eenzaam en buitengesloten gevoeld, in mijn puberteit ontwikkelde ik een eetstoornis en in mijn studententijd ben ik een periode depressief geweest. Toen ik na mijn studie startte als Orthopedagoog kreeg ik ineens last van heftige spierspasmen in mijn buikspieren, welke in eerste instantie medisch onverklaarbaar waren.

Toen ik een jaar daarna dus ook nog eens in een burn-out terecht kwam dacht ik echt:

Wanneer is het nou eens klaar?

Waarom overkomt mij dit allemaal?

Waar staan al deze klachten precies voor?

Met deze vragen in mijn achterhoofd kwam ik terecht bij een holistisch psycholoog, die naast coaching ook energetische behandelingen (healing) in combinatie met reading aanbood. In een reeks sessies met haar vond ik de antwoorden op bovenstaande vragen en nog zo veel meer!Het werd me ineens helder wat ik mistte in mijn werkveld en in de benadering van kinderen en jongeren in de GGZ.

Door de mooie balans in energetische behandelingen (healingen) in combinatie met psychologische gespreksvoering waar ruimte was voor het krijgen van inzichten, ben ik los gekomen van oude patronen die ervoor zorgden dat ik steeds opnieuw vast liep. Ik heb de kans gekregen om oude pijn in mezelf te helen en te transformeren in positieve energie, welke ik nu dagelijks in zet bij het verwezenlijken van mijn levensdoel! Mijn (was)lijst aan fysieke klachten is drastisch verminderd en ik voel de verbinding met mezelf, de natuur en jou (mijn medemens) meer dan ooit.